Mašinerija Marvelovih blockbusterskih superheroja ne namjerava usporiti. Naprotiv, fenomen zvan Marvel dobio je novi zamah nakon prošlogodišnjeg megahita “Spider-Man: Put bez povratka”. Sa zaradom od 804 milijuna dolara, posljednji film o Čovjeku-pauku postao je treći najveći hit svih vremena u američkim kinima, gdje je prestigao čak i “Avatara” i smjestio se iza superzvučnih uspješnica “Ratovi zvijezda: Sila se budi” i “Osvetnici: Završnica”.

U svjetskim kinima “Spider-Man: No Way Home” je, pak, ukupno zaradio 1,89 milijardi dolara i pozicionirao se na šesto mjesto najvećih hitova u povijesti; ispred njega su samo “Avatar”, “Avengers Endgame”, “Titanic”, “Star Wars: The Force Awakens” i “Osvetnici: Rat beskonačnosti”.

Tragom zadnjeg “Spider-Mana” namjerava poći i “Doktor Strange u multiverzumu ludila” (“Doctor Strange In The Multiverse Of Madness”) režisera Sama Raimija. Prema pretprodaji kinoulaznica, “Doktor Strange 2” je osvojio krunu najočekivanijeg filma ljeta koje donosi i nastavke “Top Guna”, “Jurskog svijeta”, “Thora”...

Od 6. travnja, otkako su ulaznice krenule u prodaju, do početka svibnja “Doctor Strange 2” je prodao pet puta više ulaznica od “Doktora Strangea 1”, ali i drugih Marvelovih blockbustera kao što su “Kapetanica Marvel”, “Thor Ragnarok” i “Čuvari galaksije 2”.

Istraživanje je pokazalo da su ljudi uzbuđeni zbog “Doctora Strangea 2” iz više razloga. Za početak, nakon "Puta bez povratka", žele vidjeti još Marvelovih filmova koji “spidermanovski” istražuju multiverzum, što je prvi započeo animirani “Spider-Man: Novi svijet” i na televiziji nastavio “Loki”, a nedavno smo doživjeli multisvemirski koncept i u nemarvelovskom biserčiću “Sve u isto vrijeme”. Ljudi se vesele i nastavku događaja iz posljednjeg spektakla o Čovjeku-pauku na koji se film naslanja, kao i na “Avengers Endgame”.

Također, među njima je puno fanova tumača Doktora Strangea Benedicta Cumberbatcha, glumca u nikad većem uzletu nakon “Spider-Mana” i oskarovske nominacije za “Šape pasje”, te glumice Elizabeth Olsen i serije “WandaVision”, koja je preselila Marvelove superheroje na TV i fokusirala se na njezin lik Wande Maximoff/The Scarlet Witch. Konačno, neki od njih su i fanovi legendarnog redatelja Raimija, koji je preuzeo režiju od Scotta Derricksona.

Ovo istraživanje daje precizan preslik Marvelove mašinerije i “Doctora Strangea 2”. “Multiverzum ludila” nije samo nastavak “Doktora Strangea”, nego i “Spider-Mana”, zadnjih “Osvetnika” i serije “WandaVision”, na koje se referira jednako ili čak i više u odnosu na izvorni film.

Kad ga mlada “multiverzumska putnica” America Chavez (Xochitl Gomez), koju proganja demon iz jednog svemira u drugi, upita “Koliko imate iskustva s multisvemirom?”, Strange ističe “nedavni incident” sa Spider-Manom, a spomenut će i Osvetnike i zateći Wandu tamo gdje ju je, nakon tragičnog kraja, ostavila serija “WandaVision”.

”Wande više nema”, kaže ona kao Scarlett Witch, “jedna od najmoćnijih korisnica magije” i “biće nepojmljive moći”, koja se u ovom filmu lomi između toga da je “mother” i “monster”, ali i postaje čudovište ispoljavajući “WandaVision” traumu koja je proganja i proživljavajući agoniju dok postaje svojevrsna kombinacija Carrie i Jean Grey iz “X-Men 3”. I stoičkog Strangea, “najboljeg kirurga i najboljeg superheroja”, proganja neostvarena ljubav s dr. Christine Palmer (Rachel McAdams), čije vjenčanje prekida pojava nekog oktopoidnog monstruma s kiklopskim okom u potrazi za Americom.

Slijedi scena koja spaja akciju Marvelova “Shang Chija” (autobus) i DC-jeva “Odreda otpisanih” (divovsko morsko stvorenje usred grada), a Raimi se trudi da sve djeluje zaigrano, najviše kad Strange svojom iskrećom “tai chi” čarolijom napola prepolovi bus bačen na njega i Americu.

Izbor Raimija za režiju “In The Multiverse Of Madness” iznimno je pogođen i simboličan, a Doktor Strange mu je bio suđen nakon što je to ime urednik novina predložio za Dr. Octaviusa u “Spider-Manu 2”, ali je shvatio da je već “zauzeto”. Marvelovi superjunaci poletjeli su u blockbustersku stratosferu prije točno 20 godina, u svibnju 2002., upravo zahvaljujući prvom “Spider-Manu” s režijskim potpisom Raimija, kojeg je malo tko uspio nadmašiti u akcijsko-scenskom isprepletanju stripa i filma.

Međutim, dosta se toga promijenilo od 2002. do 2022. u svijetu Marvelovih blockbustera koji nastaju pod velikim nadzorom studija. Raimi je imao kreativnu slobodu 2004. režirajući sjajnog “Spider-Mana 2”, ali ruke su mu bile sputane tri godine kasnije na “Spider-Manu 3” i studio mu se miješao u posao, želeći nasilu i Venoma u filmu koji je već imao dva negativca.

Zbog toga se Raimi vratio niskobudžetnim hororima (“Odvuci me u pakao”) kakvima se proslavio, da bi, nakon još jednog studijskog projekta, “Carstva velikog Oza” iz 2013., pauzirao od režije gotovo deset godina, sve do “Multiverzuma ludila”, producirajući filmove strave (nova verzija vlastite “Zle smrti”, remake “Poltergeista”, “Ne diši”, “Plijen”, “Ne diši 2”).

Pa ipak, ono s čime se Raimi susreo na snimanju “Spider-Mana 3”, dodavanje ekstra likova, samo je ovdje višestruko potencirano. Svaki Marvelov projekt mora nastaviti gdje je stao prethodni i položiti temelje za buduće nastavke divovske franšize, odnosno predstaviti likove u starim ili novim izdanjima i većim ili manjim ulogama.

Na to Raimi nije morao toliko paziti u “Spider-Manu 1&2”, nego se koncentrirati isključivo na film i likove pred sobom. Svejedno, inventivnost i kreativnost Raimija iza kamere s lakoćom nadmašuje recentne Marvelove blockbustere “Black Widow” i “Vječnici”, ali i mnoge prije, a njegova režija uzdiže film i drži raštrkani scenarij na okupu.

Najimpresivnija sekvencija, idealna za doživljaj u kinu, simultani je prolazak Strangea i Americe kroz različite portale paralelnih univerzuma (uključujući one u kojima su animirani i stvoreni od boje) prije nego što se skrase u alternativnom New Yorku gdje se na pješačkom prijelazu prolazi na “crveno”. Dojmljivo je i poigravanje s kaleidoskopskom scenografijom “Inceptiona”, odnosno prikazom jedne paralelne stvarnosti koja se “urušila u sebe” ili doživjela sudar s drugom.

Pred kraj filma Raimi se čak i vraća hororskim “Evil Dead” korijenima sa zombijevskom inačicom Strangea koji, u još jednom bljesku režijske genijalnosti, pretvara klavirske note u svjetlucave šurikene. Ako je “Spider-Man 2” bio 100 posto Raimijev film, “Doctor Strange 2” je to nekih 30-40 posto. Dovoljan postotak da Strange ne ostane izgubljen u Marvelovu multisvemiru.