Fontom slova legendarnog “Kuma” ispisan je naslov filma “Mafia Mamma” nakon što Monica Bellucci u uvodnoj sceni prošeta među gomilom pokošenih mafijaša, izjavi “Ovo je rat!” i ljutito pljune o pod. Čeka nas još jedna mafijaška komedija s neminovnim referencijama na nezaobilazni klasik, neskriveno najavljuje redateljica “Mafije Mame” Catherine Hardwicke (“Sumrak”, “Crvenkapica”, “Miss Bala”).
Mafijaške komedije bile su na vrhuncu popularnosti u osamdesetima i devedesetima, kao odgovor na “Kumove”, “Lice s ožiljkom”, “Bilo jednom u Americi”, “Nedodirljive”, “Dobre momke”, “Carlitov način”, “Casino”, “Donnieja Brasca”... Sjetimo se filmova “Mafijaši”, “Udana za mafiju”, “Brucoš”, “Dick Tracy”, “Oscar je kriv za sve”, “Mafija”, “Za njegove plave oči”, “Analiziraj ovo”...
Novi milenij je tek povremeno posegnuo za takvim tipom filma, primjerice u “Ubojici mekog srca” i “Malaviti”, tako da je “Mafia Mamma” načelno dobrodošao novi prilog podžanru kojemu daje rijetku žensku perspektivu (“Married To The Mob”).
Sredovječna žena i majka iz američkog predgrađa Kristin, u tumačenju Toni Collette ("Šesto čulo", "Nož u leđa"), nalazi se u prvom planu priče.
Kristin je imala i boljih dana u životu: sin Domenick (Tommy Rodger) upravo je pošao na fakultet, supruga Paula (Tim Daish) zatječe s drugom ženom, a i na poslu u marketingu farmaceutske kompanije nije ispunjena i mizoginični šefovi i kolege jedva da je slušaju i prihvaćaju njezine ideje.
Jednog dana ta i takva Kristin dobije poziv od Biance (Bellucci) i ona joj saopćava da je umro njezin djed Giuseppe Balbano (Alessandro Bressanello) za kojeg nije ni znala da je živ. Bianca poziva Kristin u Italiju da dođe na djedov sprovod i usput se pobrine za njegove poslove jer njezino ime je u oporuci.
“Italija? Kao Italija-Italija?”, pita se Kristin i iako nema pojma što je zapravo čeka, prihvaća poziv računajući da će tamo doživjeti trenutke u stilu filmova “Pod suncem Toskane” ili “Eat, Pray, Love”; na koncu njezina prijateljica Jenny (Sophia Nomvete), tipično isforsiran sporedan komični lik, ionako joj savjetuje da se drži mantre “jedi, moli, ševi”.
U tome i jest kvaka. “Mafija Mama” ubacuje ženski lik iz putopisnih romantičnih komedija u mafijaški film kao što je “The Godfather” i nada se da najboljemu, ali ne doseže puno dalje od “gledati i zaboraviti” dometa. Hardwicke premalo pažnje poklanja talijanskim lokacijama, romansi s Lorenzom (Giulio Corso) i “food porn” uživanju u domaćim specijalitetima (pasta, gelato) da bi “Mafia Mamma” zadovoljila obožavateljice “Under The Tuscan Sun” ili “Jedi, moli, voli”.
Čini se da su redateljica i glumice provele (radni) godišnji odmor u Italiji, ali baš i nisu prenijele osjećaj tog ljetovanja na gledatelja ili nam priuštili nezaboravno putovanje. S druge strane, gledali smo znatno bolje komedije ili parodije koje rabe ikonografiju mafijaškog filma, štoviše svaki od gore navedenih naslova je superiorniji “Mafiji Mami”.
Hardwicke se trudi da film bude žanrovski smiješan do (auto)parodije, tipa da Bianca usporedi Kristinina rođaka Fabrizija (Eduardo Scarpetta; “Zakon prema Lidiji Poët”) s “usijanom glavom” poput Sonnyja iz “Kuma”. No, kvaka je da potonja – sramota! – nije nikad gledala “Kuma” ni njegov nastavak, što će priznati u dva navrata jer “teško je naći tri sata”, ali će kasnije reći “Osjećam se kao Michael Corleone” jer se u međuvremenu barem informirala o filmu s Wikipedije.
Međutim, zahvaljujući neinspiriranim, prvoloptaškim gegovima, “Mafia Mama” je rijetko istinski smiješan film, iako je imao potencijala kao komedija zabune i situacije kad Kristin dozna da njezin djed nije vodio vinariju, već mafijašku organizaciju koju ona mora preuzeti kao donna Balbano.
Dodavanja Collette i Bellucci u ulogama Kristin i njezine mentorice Biance čine “Mafiju Mamu” gledljivom, iako se čovjek ne može oteti dojmu da bi potonja glumica bila bolja u ulozi donne, neovisno o tome što povremeno izgleda kao da ponavlja ulogu iz Bond-filma “Spectre” (crnina). Najzanimljivije od svega je sproveden aktualni motiv ženskog osnaženja.
Neki mafijaši ne prihvaćaju Kristin zato što je žena (na titulu dona vreba Fabrizio), podcjenjujući je jednako kao i njezini šefovi iz Amerike. U tom smislu ključna scena filma je scena kad jedan muškarac pokušava silovati Kristin u hotelskoj sobi, istovremeno dok je u tijeku njezin Zoom sastanak sa seksističkim šefovima i kolegama iz Amerike. Kad Kristin sredi napadača, ona metaforički sređuje i seksiste. A napadača je sredila prilično brutalno. Tip je dobio štiklu u oko.