AXN je pogodio trenutak za prikazivanje prošlogodišnje serije “Policajke iz L.A.-a” s Jessicom Albom i Gabrielle Union u glavnim ulogama, kao i bilo koja televizija na svijetu koja ju je ostavila za emitiranje ove godine. Naime, serija “L.A.'s Finest”, takozvani spin-off filma “Bad Boys II”, puštena je prošlog ljeta u ograničenu TV distribuciju.
Bilo je to pola godine prije premijere trećeg dijela akcijskog “buddy” serijala “Zločesti dečki” (“Bad Boys For Life”) koji je zimus zaradio preko 400 milijuna dolara u svjetskim kinima, pretvorivši se u najveći hit od početka 2020. i najuspješniji od sva tri filma s Willom Smithom i Martinom Lawrenceom.
Seksi Power Rangers
Posljednjih mjeseci “Zločesti dečki” nanovo zvone u uhu, stoga bi mogle zazvoniti i “Zločeste djevojke”, pardon “Policajke iz L.A.-a”. “L.A.'s Finest” se ne propušta otvoreno poz(i)vati na “Bad Boyse”. Na početku prve epizode serije kamera snima zrakoplov kako nadlijeće znak Hollywood.
Dakle, kao što je u (prvim) “Zločestim dečkima” avion nadlijetao Miami znak. U akcijskoj sceni na kraju prve epizode Sydney Burnett (Union), pak, ispaljuje metak koji u “slow motionu” leti zrakom i zaustavlja se na čelu negativca. Znači, Sydney radi isto što je napravio Mike Lowery (Smith) u uvodnoj akciji “Zločestih dečkiju II”.
Spomenemo li da je Sydney u “Bad Boys II” imala romansu s Mikeom i da je ona sestra njegova partnera Marcusa Burnetta (Lawrence), poveznice između serije i filma su očite. Dodatno ih povlači ime (izvršno)producentskog hitmejkera Jerryja Bruckheimera i John Salley u ulozi hakera koji je prije radio za Marcusa i Mikea, a sada je “zamijenio obalu” poput Sydney te pomaže njoj i njezinoj partnerici Nancy McKenna (Alba).
Tu su i povremene interne baze, tipa da Sydney i Nancy svakojakim imenima (Blackman i Robin, Hana i Chewblacka...) časte “konkurentske” policijske detektive koji će se, usput, naći u ulozi službe za deratizaciju kao Mike i Marcus, plus i to da se one često nalaze “undercover” i da uništavaju imovinu, premda ne pretjeruju u destrukciji kao njihovi prethodnici (“samo” jedan brod i kombi, sitnica naspram filmova, napose lančanih sudara i teškog rusvaja na autocesti u drugom dijelu serijala).
Na koncu konca, Sydney je u seriji ženska inačica “playboya” Mikea iz prva dva filma, “playgirl” koja dovodi momke kod kuće za “one (or two) night stand”, ali i – cure. Ona je kontrapunkt Nancy koja kao obiteljska žena preuzima Marcusovu ulogu.
Nema što, “Policajke iz L.A.-a” žarko žele biti ženski “Zločesti dečki” i omogućiti barem televizijski, ako ne filmski hit Albi (svedena na sporedne uloge mahom u direktno-na-video filmovima izuzev “Ledenog ubojice 2”) koja se vratila na male ekrane odakle je njezina karijera i započela ulogom u seriji “Anđeo tame”.
Ukratko, nevjerojatno je da se cijela serija nije nazvala “Zločeste djevojke”, a ne samo zadnja, trinaesta epizoda, posebice što Nancy u jednom trenutku, negdje pri sredini prve sezone, pita “Bad Girls?”, a Sydney odgovori potvrdno.
Opet, da bi “L.A.'s Finest” bio “Bad Boys” seriji je trebao bolji kreatorski dvojac od Brandona Sonniera i Brandona Margolisa da osmisli humornije situacije od igre dobre-loše policajke (Sydney je loša jer Nancy nema “poker face”), premda Alba i Union ne funkcioniraju loše u duetu, a umiju biti i “seksi Power Rangers” ako treba.
'Baza' s nazivima epizoda
Još više, seriji je trebao akcijski redatelj kalibra Michaela Baya da režira scene spektakularne akcije. Najpoznatija imena u redateljskoj ekipi serije, Lexi Alexander (akcija “Punisher: Ratna zona”) i Mark Tonderai (horor triler “Kuća na kraju ulice”), nisu odveć maštovita s kamerom i zaslužni su za njezin većinski umiveni, generički i nespektakularni izričaj.
Seriji definitivno nedostaje “bayovske” akcijske energije ili stilizacije koja tu i tamo bukne u kadru s naznakama (većeg) potencijala ili nečeg konkretnijeg, kao primjerice u završnoj epizodi (poštena eksplozija kombija).
Nancy pali baklje u usporenom pokretu, podsjećajući na Nicolasa Cagea u završnici Bayeva i Bruckheimerova kinohita “Hrid”, te oslikavajući nastojanja “Policajki iz L.A.-a”. Ova serija se najviše pali na akcijske spektakle devedesetih, mahom one u Bruckheimerovoj produkciji, po kojima su naslovljene pojedinačne epizode.
Začudo, nijedna se ne zove “The Rock”, ali neke nose naslove “Con Air”, “Armageddon” i “Enemy Of The State”. Citiran je čak i dramski film “Dangerous Minds”. A nazivi epizoda se sele i u Bruckheimerov blockbusterski novi milenij pa je jedna nazvana “Deja Vu”, a druga “Book Of Secrets” (podnaslov filma “National Treasure 2”).
Upravo tu negdje, između devedesetih i desetih godina 21. stoljeća, može se pozicionirati “L.A.'s Finest”. Televizijski, ne filmski. “Policajke iz L.A.-a” su sličnije akcijskim serijama iz tog perioda nego ovim današnjima, samo što nemaju “nešto ekstra”, iznadprosječno, da bi npr. dosegnule status kakav ima “Nikita” s Petom Wilson, kamoli “Alias” s Jennifer Garner.
Teško je ovu seriju nazvati “dobrom”, ali lako (ili lakše) je cijeniti njezin prostodušniji, pošteniji pristup kao dobrodošao odmak od “prestižnosti” i kvazi-pretencioznosti novijie akcijske televizije poput, primjerice, “Hanne” i “Treadstonea”.
Baš to što “L.A.'s Finest”, kao i serijski “Lethal Weapon”, djeluje kao da datira prije “novog zlatnog doba televizije”, ili dok “peak TV” nije dosegnuo “vrhunac” prestiža, prednost je ove serije u odnosu na “Hannu” i “Treadstone”. “Policajkama iz L.A.-a” dajemo prednost i nad “Smrtonosnim oružjem”, ne nužno onoliku koliku filmski “Lethal Weapon” ima nad “Bad Boysima”.