Ovo je priča o Afroditi, boginji ljepote i ljubavi. Svi znaju da se jedne davne zore rodila u morskoj pjeni plutajući na lepezastoj školjki. Neki kažu kod Cipra, neki kod Krete, neki kod Kitere, a neki su išli tako daleko da su tvrdili da se Afroditino rođenje odigralo na obalama Sicilije, na dnu velike Apeninske čizme.
Mnogi su mitovi vezani uz njezin život, od kojih su najpoznatiji oni ljubavnog značaja, poput Afroditine veze s bogom rata Aresom s kojim je stalno varala svog hromog muža Hefesta, boga vatre i kovača, ili pak sa prelijepim Adonisom kojeg je dijelila sa samim Zeusom i Hadovom ženom Perzefonom.
No, ne treba zaboraviti ni da je boginja ljubavi odigrala presudnu ulogu u desetogodišnjem Trojanskom ratu, budući da je upravo ona trojanskom princu Parisu ponudila ruku spartanske ljepotice Helene, te da je, sukobivši se s junakom Diomedom, spasila život budućem praocu Rima, kraljeviću Eneji.
Ipak, Afroditino je podrijetlo bilo mnogo tajnovitije i mračnije, jer kako nam pripovijedaju predhelenski mitovi, ona je uistinu bila jedna od Velikih majki, koja je putujući s obala Male Azije zajedno sa feničkim pomorcima, postupno osvojila cijelo staro Sredozemlje.
Štoviše, ti veliki mornari tvrdili su da je Afrodita zakonita nasljednica njihove strašne i moćne Astarte, one iste mezopotamijske Ištar, nemilosrdne gospodarice života i smrti, boginje nezasitnog ljubavnog zanosa i krvožednosti, kojoj je valjalo stoga prinositi ljudske žrtve.
Pa je po njihovim pričama, upravo zahvaljujući svojoj strašnoj majci, roditeljici ljudi i bogova, Afrodita rođena u maternici u kojoj se kuhao gusti brujet od ribe s maslinama, negdje na obalama Fenikije.
Za Feničane je stoga Afrodita oduvijek bila više vezana uz podmorje nego uz nadmorje, prije uz podzemni nego uz nadzemni svijet i tu su priču pronosili posvuda kuda su plovili.
Od grčkih luka i otoka do Sicilije, Kartage čak i daleke Hispanije, i tamo, na tim obalama, podizali su svetišta svojoj moćnoj boginji, kao što su to kasnije činili i Heleni i Rimljani u čast promicateljice ljubavnog zanosa.
Stoga su u njezinim hramovima služile svećenice bludnice, spremne da se podaju svakom Afroditinom i kasnijem Venerinom pokloniku.
Pa kad je nestalo feničke i grčke slave, Rimljani su preuzeli upravo taj dio Venerinog ili Afroditinog značaja i tu najljepšu, najputeniju boginju s Olimpa, proglasili su zaštitnicom svoga roda i države.
Ali ispod primamljivog Afroditinog lika krila se mračna sjena, kao i njezini antički pirjanici, brujeti ili guste lešade začinjene maslinama, koji jasno ističu puni erotski smisao te pradavne boginje Majke.
afrodita
