Prostetički nos Julianne Moore u modernijem segmentu “Muzeja čudesa“ upućuje na određenu artificijalnost novog filma dragog redatelja Todda Haynesa (“Zlatni baršun“, “Daleko od raja“, “Carol“), njegovog dosad najslabijeg ili najmanje dobrog. Umjetan nos sasvim je suvišan na glumičinu licu, osim ako Haynesova želja nije bila načiniti Julianne dvojnicom kolegice Nicole Kidman iz “Sati“, konkurentskog filma njihovoj divnoj melodrami “Far From Heaven“ na Oscarima 2003. godine.
Moore ne treba “pomagala“ da bi bila uvjerljiva u starijem, autentičnijem odjeljku priče “Wondestrucka“ iz 1927. u kojem utjelovljuje glumicu nijemih filmova. Haynes tu uspješno primjenjuje “silent movie“ estetiku i drži se toponima tog nijeme kinematografije. Ima slike, nema “tona“, fotografija uobičajenog Ha...