StoryEditorOCM
Film & TVCINEMARK OBLJETNICA

‘Catwoman‘: Žena mačka naglavačke

Piše Marko Njegić
21. kolovoza 2024. - 23:08
All Film Archive/warner Bros./mary Evans Picture Library/profimedia/All Film Archive/warner Bros./mary Evans Picture Library/profimedia

Nemalo je Halle Berry zatekla filmski svijet izjavom da bi rado ponovno utjelovila Ženu mačku, unatoč tome što je prvi put doživjela krah na kinoblagajnama u neslavnom blockbusteru i osvojila Zlatnu malinu za najgoru glumicu, koju je, hrabro, osobno prihvatila.

To nije sve: Berry bi i režirala film o Catwoman, ponukana time što je u međuvremenu debitirala kao redateljica s Netflixovom dramom “Modrice”. Halle je zahvalila obožavateljima što su s godinama prihvatili i zavoljeli “Ženu mačku” (“Catwoman”, 2004.), koja je omogućila heroini Patience Phillips da “ovih dana dobije što joj pripada”.

FILM: Catwoman; fantastična akcija; SAD, 2004. REŽIJA: Pitof ULOGE: Halle Berry, Sharon Stone OCJENA: * ½

Tko zna, možda bi nova “Žena mačka” s Berry ispala bolja i iskupila prethodni film, s razlogom smatran jednim od najlošijih stripovskih superjunačkih spektakala u povijesti. Godine baš i nisu išle u prilog “Catwoman”, koja ima okus (čokoladnog) mlijeka isteklog roka trajanja.

Doduše, nije tako trebalo biti, odnosno visokoprofilni projekt načelno je imao potencijala, pa i djelovao kao “purrfect idea”, kako je u jednoj sceni filma rekla Halle, koja je uskočila u kostim Catwoman nakon što je od uloge odustala Ashley Judd. Početkom dvijetisućitih stripovski superherojski blockbusteri bili su u uzletu nakon uspjeha “Bladea”, “X-Mena” i “Spider-Mana”, kao i Berryna karijera.

Glumica je tada osvojila Oscara za “Bal čudovišta”, bila je u postavi hitova “Operacija Swordfish” i “X-Men” te je postala Bond-djevojka u blockbusteru “Umri drugi dan”. Ipak, pokazalo se da nije lako naslijediti Michelle Pfeiffer u ulozi Seline Kyle alias Žene mačke iz filma “Batman se vraća”.

Redatelj Pitof i scenaristički duo Theresa Rebeck-John Brancato odstupili su od stripova i promijenili lik. Selina je postala Patience, luzerska grafička dizajnerica kozmetičke kompanije neugledna života koja će, nakon što strada, dobiti mačkolike supermoći povezane s mačjom mitologijom iz drevnog Egipta i postati heroina “žestoke neovisnosti”, povišenih osjetila i “neljudskih refleksa”, spremna “iskusiti slobodu koju druge žene nikad neće imati”.

A stradala je kad je načula da šefovi kompanije George Hedare i njegova supruga Laurel (Lambert Wilson, Sharon Stone) puštaju u prodaju “najrevolucionarniji proizvod u industriji ljepote od sapuna”, kremu koja “ne samo da prikriva učinke starenja, nego ih poništava”, ali pritom izaziva ovisnost i nuspojave, što između redaka podsjeća na botoks.

Dok su X-Meni i Spider-Man spašavali svijet, ulozi za Catwoman bili su skromni, premda naglašeno feministički (spašavanje žena od toga da ih krema pretvori u čudovišta raspadnuta lica ako je prestanu koristiti), ali to je u sukobu s njezinom hiperseksualiziranom tjelesnom prezentacijom.

Crni kožni kostim, prema ideji poznatih dizajnera Angusa Strathieja i Colleen Atwood, koncipiran je poput ruha sado-mazo domine s grudnjakom “na izvol’te” i izrezima na hlačama, posebice kad se tome pridoda bič kao nekakva zamjena za rep (Žene) mačke.

Naravno, Halle je prezgodna dok takva ulazi u noćni klub i naručuje koktel White Russian bez leda, votke i likera Kahlua, tako da ustvari ispija samo mlijeko i potom briše bijele mačje brkove, ili kad se na visokim petama šepiri po vrućim limenim krovovima iznad kompjutorski generiranog grada. No, njezina Catwoman u tim trenucima djeluje kao manekenka na “catwalku”, a u akcijskim scenama (Berry je trenirala capoeiru) kao nerealistični lik iz videoigre s mačkolikim pokretima.

Film je nastao u periodu kad je Hollywood kemijao s digitalijom koja nije još bila toliko razvijena, a Pitof je u tome pretjerao, tako da je junakinja bila najprije pikselizirana mačka pa tek onda žena od krvi i mesa. Iako Pitof iskazuje tračak modernističkog spotovskog stila kao i u prethodnom ostvarenju “Vidocq”, pretjerao je u napadnoj kompjutoriziranoj vizualizaciji i montaži s “rezovima” koji izgledaju kao da su ih napravile kandže hiperaktivne mačke.

Rijetka svijetla točka “Žene mačke” jest Stone. Zvijezda “Sirovih strasti” preglumljuje, ali ima zanimljiv metafilmski monolog vezan za starije glumice u botoksiranom Hollywoodu, ovisnom o prikrivanju učinaka starenja i po cijenu nuspojava/ovisnosti: “Bila sam sve što su htjeli da budem, nikad ljepša, nikad moćnija, a onda sam napunila 40 i odbacili su me.” Meow!

Želite li dopuniti temu ili prijaviti pogrešku u tekstu?
20. studeni 2024 07:13