GONIČ ZMAJEVA: Nebo nad Afganistanom

Film: THE KITE RUNNER; drama; SAD / Iran, 2007.
Režija: Marc Foster
Uloge: Khalid Abdalla, Homayon Ershadi
Distribucija: Blitz 
Ocjena: ****

Roman “Gonič zmajeva” Khaleda Hossenija dovoljno je populističan i izazovan da je shvatljivo što je postao bestseler s obje strane Atlantika. Pa ipak, s obzirom na činjenicu da njegova središnja scena uključuje silovanje djeteta, u mainstreamu prisutno, ako se ne varam(o), samo u filmu “Sleepers - vrijeme osvete” (1996.), čudno je što je “Gonič zmajeva” u Hollywoodu dobio zeleno svjetlo, posebice što se njegova radnja - prožeta od 1975. do 2000., otprilike kao i u “Ratu Charlieja Wilsona” - dobrim dijelom odvija na danas okupiranom Bliskom istoku.

Rizik je bio time veći što je redatelj Marc Foster (“Bal čudovišta”) odlučio uloge povjeriti mahom naturščicima i snimiti film na autentičnom lokacijama i jeziku, uslijed čega - pohvalno - “Gonič zmajeva” stilski doziva u sjećanje jedne “Pse lutalice”. Foster je najveći naglasak stavio na odnos dvojice dječaka, Hassana (Ahmad Khan Mahmoodzada) i Amira (Zekiria Ebrahimi), koji se zabavljaju puštajući šarene zmajeve na vedrom nebu iznad Kabula u nizu prekrasnih scena, sve dok prvoga ne siluju nasilnici, a potonji mu ne priskoči u pomoć i (ne)posredno ih - zauvijek - razdvoji.

No, njegov potresni film o iskupljenju i prijateljstvu koje (ni)je jače od rata u podtekstu nije lišen politike. Scenarist David Benioff i Foster ostali su vjerni Hosseinijevoj bolom natopljenoj tinti. “Gonič zmajeva” neuvijeno se dotiče etničkih podjela u pred i post-sovjetskom Afganistanu, odnosno začetaka aktualnog talibanskog terorizma. Tako, kad na kraju odrasli Amir (dojmljivi Khalid Abdalla, terorist iz “Leta 93”) simbolično pusti zmaja, nebo više nije onako vedro kao prije. Tmurni se oblaci već naziru na horizontu.